Chronische buikpijn bij kinderen

Bij de meeste kinderen die zich bij een (kinder)arts presenteren met chronische buikpijn, wordt geen organische oorzaak gevonden en is dus sprake van functionele buikpijn. Buikpijngerelateerde functionele maag-darmaandoeningen worden geclassificeerd met de Rome iii-criteria. Hoewel exacte pathofysiologische mechanismen niet bekend zijn, wordt verondersteld dat deze ontstaan door een complex samenspel van genetische, fysiologische en psychosociale factoren. Bij de diagnostiek zijn gedegen anamnese en lichamelijk onderzoek van belang, waarbij men let op de aanwezigheid van alarmsymptomen voor organische aandoeningen. Naast enig oriënterend aanvullend onderzoek is uitgebreide diagnostiek zelden nodig. In de behandeling staan educatie en geruststelling centraal. Bij persisterende klachten komt een psychologische interventie in aanmerking, zoals cognitieve gedragstherapie en hypnotherapie. Vergelijkende studies naar de effectiviteit van medicatie ontbreken. Daarom komt medicatie pas in aanmerking als psychologische interventies niet effectief zijn gebleken of wanneer kind en ouders daar niet voor openstaan.