Doofheid en slechthorendheid, meer dan een communicatiebarrière

Dit artikel bespreekt de medische, ethische en communicatieve dilemma’s waarmee medisch hulpverleners rekening moeten houden in de omgang met dove of slechthorende (DSH)- kinderen. De groep DSH-kinderen en -jongeren is heel divers, toch zijn er ook overeenkomsten. Iedere vorm en mate van gehoorverlies kan gevolgen hebben voor taalontwikkeling en psychosociale ontwikkeling van kinderen. Een belangrijke valkuil is dat mensen geneigd zijn minder met de DSH-kinderen zelf te communiceren. Hierdoor kan zowel de kinderarts als het kind belangrijke informatie missen en wordt niet altijd voldaan aan de regels voor informed consent. Door een verminderde mate van incidenteel leren en minder goede leesvaardigheden hebben DSH-kinderen vaak minder kennis over ziekten en gezondheid in het algemeen, en over hun eigen lichaam en familieanamnese in het bijzonder. De effecten hiervan werken door tot in de volwassenheid.