Hoesten moet, hoesten doet (bijna altijd) goed

Samenvatting

Langdurig hoesten wordt meestal veroorzaakt door recidiverende virale luchtweginfecties of chronische blootstelling aan prikkels zoals sigarettenrook. Deze en andere prikkels wekken een hoestreflex op via hoestreceptoren in en buiten de luchtwegen. De hoestreflex is fysiologisch en vormt het essentiële en meest effectieve mechanisme om de luchtwegen en de longen te klaren en zo te beschermen. Bij chronische hoest (> 4 weken durend) zijn de hoestreceptoren vaak extra prikkelbaar en is de hoestreflex moeilijk of niet te dempen.
Bij slechts een klein deel van de kinderen met chronische hoest is sprake van (ernstige) onderliggende pathologie. Een systematische anamnese en gericht lichamelijk onderzoek geven richting aan een passende differentiaaldiagnose met diagnostisch plan. Zo kan onderscheid worden gemaakt tussen ‘specifieke hoest’ (met onderliggende pathologie) en ‘aspecifieke hoest’. Bij deze laatste vorm is een langer durend expectatief beleid verantwoord. Hoestmedicatie is dan niet effectief. Gerichte uitleg aan en geruststelling van ouders en omgeving zijn essentieel.