De baby met een geïsoleerde ontwikkelingsachterstand

Het probleem van de baby met een geïsoleerde ontwikkelingsachterstand, dat wil zeggen een ontwikkelingsachterstand in afwezigheid van een voor de hand liggende oorzaak zoals prematuriteit of een erfelijk syndroom, wordt gekenmerkt door onzekerheid. Bovenal onzekerheid over de betekenis van het verschijnsel. De onzekerheid is inherent aan de variatie in de normale ontwikkeling. Deze variatie komt voort uit de continue interactie tussen genen en omgeving. Een achterstand in ontwikkeling is daarom ook dan pas relevant, als het een achterstand in het bereiken van meerdere mijlpalen betreft. Of een dergelijke meer globale ontwikkelingsachterstand een pathologische achtergrond heeft, kan slechts door middel van een zorgvuldige anamnese en onderzoek worden bepaald. Dikwijls wordt het beeld pas in de loop van de tijd duidelijk. Het beleid bij ontwikkelingsachterstand bestaat uit de combinatie van stimulatie van de ontwikkeling – al dan niet onder begeleiding van een kinderfysiotherapeut – en het vervolgen ervan.