Geaccrediteerde nascholing
Menu

Pylorushypertrofie: een vaak en hevig brakende baby

Door op 02-02-2024
  • 00Epidemiologie
  • 01
    Pathofysiologie
  • 02
    Klinische veranderingen
  • 03
    Diagnose
  • 04
    Biochemische veranderingen
  • 05
    Vochtbeleid bij pylorushypertrofie
  • 06(Post)operatieve behandeling
  • 07
    Conclusie
  • 08Reacties (0)

Samenvatting

Pylorushypertrofie wordt met regelmaat gediagnosticeerd. Als kinderarts zijn we betrokken bij het stellen van de diagnose, maar ook bij het bepalen van het vochtbeleid voorafgaand aan de operatieve ingreep. Als gevolg van maagzuurverlies ontstaat een hypochloremische metabole alkalose, met een absoluut kaliumtekort en eventueel dehydratie. Dit komt voor bij iedere oorzaak van langdurig braken, maar is op deze leeftijd vrij specifiek voor een pylorushypertrofie. Om postoperatieve ademhalingsdepressie te voorkomen is het belangrijk om deze alkalose voorafgaand aan de operatieve correctie te corrigeren. Wij beschrijven de casus van een jongen met een pylorushypertrofie met metabole ontregeling. De pathofysiologie en de risico’s van deze ontregeling worden besproken en we geven adviezen ten aanzien van het vochtbeleid. 

Log nu in om het volledige artikel te bekijken of om te reageren.

Abonneren

Informatie over dit artikel

Auteurs Hilderink, M.
Leroy, P.L.
Rubriek Vanuit de klacht
Accreditatie 1 accreditatiepunt
Publicatie 2 februari 2024
Editie Praktische Pediatrie - Jaargang 18 - editie 1 - Nummer 1 | Toekomst is nu

Leerdoelen

Na het lezen van dit artikel:

  • Kent u de diagnostische mogelijkheden om de diagnose pylorushypertrofie te stellen;
  • kunt u de typische biochemische afwijkingen bij een pylorushypertrofie pathofysiologisch verklaren;
  • kent u de specifieke risico’s van een metabole alkalose;
  • weet u het verschil tussen verschillende infuusoplossingen;
  • kunt u bij een pylorushypertrofie een overwogen vochtbeleid afspreken.